Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Κύματα Νεκρών


 





Τίτλος: Κύματα Νεκρών (Dead-tossed Waves)
Συγγραφέας:
Carrie Ryan
Εκδοτικός Οίκος: Πλατύπους
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. Σελίδων: 504
Mετάφραση: Βίκυ Μυλονωπούλου

Περίληψη:

Η Γκάμπρι ζει μια ήσυχη ζωή, ασφαλής στην πόλη της δίπλα στη θάλασσα και πίσω από το Τείχος. Αφήνει τους φίλους της να ονειρεύονται τη Σκοτεινή Πόλη, ενώ εκείνη παρακολουθεί τα πάντα από την κορυφή του φάρου όπου μένει. Το σπιτικό της είναι το μόνο μέρος που έχει γνωρίσει, και το μόνο που χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένη. Όμως, η ζωή μετά την Επιστροφή δεν είναι ποτέ ασφαλής, και υπάρχουν απειλές που ακόμα και το Τείχος δεν μπορεί να κρατήσει μακριά. Η μητέρα της Γκάμπρι πίστευε ότι είχε αφήσει τα μυστικά της πίσω στο Δάσος με τα Χέρια και τα Δόντια. Αλλά όπως και οι νεκροί στον κόσμο της τα μυστικά δεν μένουν θαμμένα. Και τώρα, ο κόσμος της Γκάμπρι καταρρέει. Μια νύχτα πέρα από το Τείχος... Ένα αγόρι που η Γκάμπρι γνωρίζει από παιδί και ένα άλλο που καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου... Μία στιγμιαία απροσεξία, και οι μισοί συνομήλικοι της πεθαίνουν, ενώ οι άλλοι μισοί φυλακίζονται. Η Γκάμπρι γνωρίζει μόνο αυτό: αν θα έχει έστω και μια ελάχιστη ελπίδα ενός μέλλοντος, θα πρέπει να αντιμετωπίσει το δάσος του παρελθόντος της μητέρας της.

Σκέψεις:

Μου άρεσε αυτό το βιβλίο. Μου άρεσε περισσότερο και από το προηγούμενό του, ‘Το Δάσος με τα Χέρια και τα Δόντια’. Σπάνια κάποιος καταφέρνει στην ελληνική πραγματικότητα να βρει τέτοιου είδους βιβλία και σίγουρα όταν τα βρείτε δεν πρέπει να τα χάσετε. Στη μοντέρνα λογοτεχνία τρόμου για εφήβους είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που μπορούμε να διαβάσουμε για ζόμπι. Αλλά όταν αυτό γίνεται με τόσο αριστουργηματικό τρόπο όπως το κάνει η Carrie Ryan, είναι ένα μεγάλο μπόνους.


Το βιβλίο με τράβηξε από τις πρώτες του γραμμές μέσα στον απίθανο κόσμο της συγγραφέας και έμεινα εκεί χωρίς ανάσα μέχρι και τις τελευταίες γραμμές της τελευταίας σελίδας.

Για όποιον το διαλέξει, είναι σίγουρο ότι θα ξενυχτήσει, είτε διαβάζοντας μανιωδώς -και χωρίς διαλείμματα- είτε από το γεγονός ότι δύσκολα θα μπορέσετε να το ξεκολλήσετε από το μυαλό σας μετά (ή μήπως είναι γρατσουνιές αυτές που ακούγονται στο παράθυρο! OMG!!).

Η νέα αφηγήτρια της ιστορίας μας είναι η Γκάμπρι (ή Γκαμπριέλ) και πρόκειται για την κόρη της προηγούμενης αφηγήτριας (Μαίρη) στο ‘Δάσος με τα Χέρια και τα Δόντια’.  Το δεύτερο βιβλίο ξεκινάει  αρκετά χρόνια αργότερα, και η Γκάμπρι είναι αυτή που μας λέει την ιστορίας της και τις εμπειρίες της από τον κόσμο μετά την Επιστροφή. Δηλαδή, τον κόσμο όπως εξελίχθηκε μετά τη μεγάλη μόλυνση, όπου οι άνθρωποι δε χάνονται όταν πεθαίνουν, αλλά επιστρέφουν σαν ζόμπι για να επιτεθούν και να μολύνουν και άλλους ανθρώπους.

Οι διαφορετικές ηρωίδες των βιβλίων είναι δυο πρόσωπα που ζούνε στον ίδιο κόσμο, αλλά με τελείως διαφορετικές προσωπικότητες και εμπειρίες. Η Μαίρη μεγάλωσε σε ένα απομονωμένο χωριό μέσα στο Δάσος που προστατευόταν από φράχτες. Η απειλή των ‘Ακαθαγίαστων’ ήταν μέρος της καθημερινότητας της. Ο τρόμος και ο θάνατος ήταν τόσο κοντά όσο μια ανάσα. Γι’ αυτό, όταν η Μαίρη είχε την ευκαιρία να μεγαλώσει την κόρη της σε ένα διαφορετικό μέρος, παρέχοντάς της ασφάλεια, το έκανε.

Η Γκάμπρι είναι ένα κορίτσι που νιώθει και αποζητάει την ασφάλεια της μικρής της παραλιακής πόλης, σαν τον αέρα που αναπνέει. Η μητέρα της τής έχει πει πολλές ιστορίες για το Δάσος με τα Χέρια και τα Δόντια, αλλά η ίδια δεν τις πιστεύει. Θέλει να νιώθει ασφαλής μέσα στα όρια της Βίστα.

Όταν οι φίλοι της την προκαλούν να περάσει το Τοίχος και να πάνε στο Λούνα Παρκ, η Γκάμπρι αρνείται, αλλά η προοπτική μερικών λεπτών μοναξιάς με τον αδελφό (Κάτσερ) της καλύτερης της φίλης (Σίρα), την κάνουν να αλλάξει γνώμη, και γι αυτό θα έχει τύψεις για όλη την υπόλοιπη ζωή της. Γιατί σε αυτό το Λούνα Παρκ η Γκάμπρι μπορεί να πήρε το πρώτο της φιλί και ίσως μερικά δεύτερα από την υπέροχή ζωή που μπορεί να είχε μαζί με τον Κάτσερ, αλλά άξιζε;

Το επόμενο λεπτό, μετά το φιλί, η Γκάμπρι παρακολουθεί τη ζωή της να καταστρέφεται, καθώς η επίθεση μιας Εξελιγμένης Μούντο (Ακαθαγίαστοι – Ζόμπι) σκοτώνει πολλούς από τους φίλους της και μολύνουν τον Κάτσερ. Η Γκάμπρι έχει δυο επιλογές. Να φύγει μακριά ή να περιμένει να αιχμαλωτιστεί από το στρατό της πόλης; Για όσους παραβιάζουν το Νόμο και περνάνε το Τοίχος η τιμωρία είναι βαριά και όταν ο Κάτσερ την παρακινεί η Γκάμπρι το βάζει στα πόδια, χωρίς όμως να καταφέρει να πάρει μαζί της τη Σίρα.

Οι φίλοι της αιχμαλωτίζονται από το στρατό της πόλης -μαζί τους και η Σίρα, ενώ ο Κάτσερ είναι εξαφανισμένος. Η Γκάμπρι έχει τύψεις για τη φυγή της και την προδοσία της. Μετά από πιέσεις της Σίρα η Γκάμπρι πηγαίνει ξανά έξω από τα Τοίχοι και προσπαθεί να βρει τον Κάτσερ. Μετά από μια επίθεση Μούντο η Γκάμπρι βρίσκει στον Ελάιας το σωτήρα της. Ο Ελάιας είναι ένα μυστήριο αγόρι που ζει μακριά από την προστασία της πόλης, εκεί που θα μέρη είναι γεμάτα με Μούντο.

Μέσα σε μερικές μέρες η Γκάμπρι βλέπει τον κόσμο της και τον ίδιο της τον εαυτό γίνονται κομμάτια. Ο Κάτσερ είναι μολυσμένος, η Σίρα τιμωρήθηκε και θα την ξαναδεί ποτέ, η μητέρα της εξαφανίζεται στο Δάσος και η χωριό την υποψιάζεται. Έτσι, όλα καταλήγουν εκεί από όπου ξεκίνησα, πίσω στα μονοπάτια του Δάσους.

Η Γκάμπρι για να σώσει τους φίλους της και ό,τι απέμεινε από την ίδια, πρέπει να βρει το μονοπάτι που θα την οδηγήσει μακριά από την ασφάλεια της πόλης της και μέσα στο Δάσος με τα Χέρια και τα Πόδια, όπου είναι η μόνη τους διαφυγή –αν οι Μούντο δεν τους πιάσουν!

Μια υπέροχη ιστορία που οι αναγνώστες θα διαβάσουν με μια ρουφηξιά, ενώ μέσα στις καθόλου ευκαταφρόνητες 504 σελίδες του θα βρουν απίστευτες εκπλήξεις και ανατροπές που έχει ετοιμάσει η συγγραφέας με απόλυτη μαεστρία.

Εξαίρετη αφήγηση, από κάποια αυθεντία στο είδος που θα σας δώσει πολλές άυπνες νύχτες.

Σας συνιστώ -για όσους δεν το έχουν κάνει- να διαβάσετε το πρώτο βιβλίο ‘Δάσος με τα Χέρια και τα Πόδια’ πρώτα και μετά το δεύτερο, αλλά ακόμα και αν δεν το κάνετε δεν θα έχετε πρόβλημα να παρακολουθήσετε την ιστορία του βιβλίου. Εξαιρετικά γραμμένο για γρήγορα καρδιοχτύπια τα «Κύματα Νεκρών’ θα σας συναρπάσει. Σας συνιστώ να πάρετε αυτό το βιβλίο, εκτός και αν είστε από τους αναγνώστες που φοβούνται τα αιμοσταγή ζόμπι.

1 σχόλιο:

  1. Κι εμένα μου άρεσε περισσότερο από το πρώτο! Το βρήκα πιο ολοκληρωμένο, σαν να ήξερε πλέον για τα καλά η Ryan προς τα που πρέπει να πάει η ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή